جدول جو
جدول جو

معنی محب الدین - جستجوی لغت در جدول جو

محب الدین(پسرانه)
دوستدار دین
تصویری از محب الدین
تصویر محب الدین
فرهنگ نامهای ایرانی
محب الدین(مُ حِبْ بُدْ دی)
طبری. رجوع به احمد بن عبدالله... و شدالازار ص 21 و طبقات سبکی ج 5 ص 50 و 51 و تاریخ یافعی ج 4 ص 175، 182 شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از محی الدین
تصویر محی الدین
محی الدین
(پسرانه)
زنده کننده دین
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از مهذب الدین
تصویر مهذب الدین
مهذب الدین
(پسرانه)
پاک و پیراسته در دین
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از قطب الدین
تصویر قطب الدین
قطب الدین
(پسرانه)
محور آیین و دین
فرهنگ نامهای ایرانی
قطب الدین
(قُ بُدْ دی)
دهی از دهستان تراکمۀ بخش کنگان شهرستان بوشهر واقع در 122 هزارگزی جنوب خاوری کنگان کنار راه فرعی لار به گله دار. موقع جغرافیایی آن جلگه و هوای آن گرم سیری مالاریایی است. سکنۀ آن 296 تن می باشد. آب آن از چشمه و قنات و محصول آن غلات، حبوبات، تنباکو و پیاز و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
لغت نامه دهخدا
قطب الدین
(قُ بُدْ دی)
محمد تکش خان بن الب ارسلان بن اتشتربن محمد بوشتکین. بعد از پدر پادشاهی بدو تعلق گرفت. میان او و سلاطین غور در تنازع کار خراسان محاربات رفت، سلطان شهاب الدین غوری از او منهزم شد، پس صلح کردند. وی به سال 617 هجری قمری درگذشت. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 صص 494- 498 شود
یاقوتی، امیر اسماعیل خال برکیارق بود و به دستور ترکان خاتون به جنگ برکیارق رفت و به سال 486 هجری قمری در حدود کرخ میان آنان جنگ درگرفت. برکیارق پیروز شد و قطب الدین اسماعیل اسیر گشت و در رمضان همان سال کشته شد. (تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 450)
ایلبک. از اطرافیان سلطان محمود بن سام بود. در زمان وی بر هند مستولی شد و دهلی را دارالملک ساخت و پس از وی غلامش شمس الدین به جای وی پادشاه شد و سلطان لقب یافت و مدتی سلاطین دهلی از نسل او بودند. (تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 412 و 413)
طاوس سمنانی. از وزرای میرزا ابوالقاسم بابر و میرزا سلطان ابوسعید بود. وی پس از واقعۀ قراباغ به هرات رفت و پس از آن به صوب عراق و آذربایجان عزیمت کرد و به سال 900 هجری قمری در 72 سالگی وفات یافت. (رجال حبیب السیر ص 161)
سلیمانشاه بن خواجه محمود. وزیر شاه شجاع. در جنگی که بر سر شیراز میان شاه محمود و شاه شجاع درگرفت و به پیروزی شاه شجاع و فتح شیراز منتهی گشت، شاه شجاع وزارت به خواجه قطب الدین مسلم داشت. (تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 703)
ملک قطب الدین، وی در هنگامی که امیر مبارزالدین محمد کرمان را مستخلص کرد عازم خراسان شد و لشکری از ملک هرات خواست تا بدین وسیله بر کرمان مستولی شود ولی سرانجام شکست خورد. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 632 شود
عبدالله بن محیی بن محمود انصاری خزرجی سعدی، مقیم شیراز. از عرفای اواخر قرن نهم هجری است. او راست: 1- ابواب الخیر. 2- تخمین الاعمار. سال وفاتش به دست نیامد. رجوع به الذریعه ج 4 ص 14 و ریحانه الادب ج 3 ص 39 شود
مولانا قطب الدین، از نزدیکان و درباریان امیر تیمور گورکان است که به رسالت پیش سلطان احمد رفته و پیام محبت و دوستی امیر تیمور را به وی ابلاغ کرده است. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 737 شود
شاه محمود، فرزند امیر مبارزالدین محمدخان. وی در جمادی الاول سال 737 هجری قمری متولد شد و در 9 شوال سال 776 در اصفهان درگذشت. رجوع به تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 448 شود
تاینگو. شوهر و برادرزادۀ خان ترکان دختر قتلغخان است. قطب الدین پس از براق دو سال حکومت کرمان را داشت. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 529 شود
پهلوان ابن عمادالدین. نایب و ولی عهد اتابک نصره الدین احمد بود. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 546 شود
لغت نامه دهخدا
محیی الدین
(مُحْ یِدْ دی)
ابن محمد بن ابی السکر المغربی الاندلسی حکیم و مهندس. او راست مدخل المفید و غنیه المستفید فی الحکم علی الموالید. (نسخه ای از آن در کتاب خانه لغت نامۀ دهخدا هست). (یادداشت مرحوم دهخدا)
لقب عبدالقادر بن ابی القاسم سعدی مالکی مکی است
لقب عبدالقادر محمد بن نصرالله بن ابی الوفاست
لقب ابن قضیب البان عبدالقادر بن محمد است
لقب عبدالقادر بن ابی الوفا محمد قرشی است
لقب عبدالله بن عبدالظاهر بن نشوان است
لقب عبدالقادر بن محمد حسینی طبری است
لقب محمد بن سلیمان کافیجی است
لقب احمد بن ابراهیم نحاس است
لقب احمد بن عبدالله طبری است
لغت نامه دهخدا
مهذب الدین
(مُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی)
سیدالکتاب منصور بن علی اسفزاری. شاعر و فاضل معاصر عوفی مؤلف لباب الالباب بوده است و به فارسی و تازی شعر می سروده است. (لباب الالباب چ لیدن ج 1 ص 158)
لغت نامه دهخدا
محب الدین طبری
(طَ بَ)
الطبری، احمد بن عبدالله. محب الدین الطبری. مردی فاضل بوده، وی را تصانیف است، از آنجمله السمط الثمین فی مناقب امهات المؤمنین. وفات وی بسال 694 هجری قمری بوده است. (اعلام زرکلی ج 1 ص 47). صاحب معجم المطبوعات از طبقات سبکی و طبقات اسدی نقل کرده، گوید: ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد ابن ابی بکر بن ابراهیم الطبری المکی، شیخ الحرم و حافظالحجاز. مؤلف دیوان الاسلام گوید: وی را مؤلفاتی است، از آن جمله الاحکام فی الحدیث و شرح التنبیه و المناسک در شهر قوص نزد شیخ مجدالدین قشیری علم فقه فراگرفت، مظفر صاحب یمن برای سماع حدیث او راطلب کرد، وی نیز از مکه بسوی مظفر شد و چندی نزد وی اقامت گزید. وفات وی بسال 914 هجری قمری در مکه بود ودر معلاه بخاک سپرده شد. کتابی خطی از تألیفات محب الدین طبری دیدم، موسوم به خلاصهالسیر فی بیان بعض احوال سیدالبشر کتابی بود بسیار نفیس، در دیباچۀ آن آورده که از دوازده کتاب برگزیده و گرد آورده است. وسبکی و اسدی هیچیک در ترجمه احوال طبری نامی از این تألیف نبرده اند. دیگر از تالیفات وی، الریاض النضره، فی مناقب الاصحاب العشره است که در دو مجلد در مطبعۀ حسینیه به رسیده است. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1232). رجوع به احمد بن عبدالله محب الدین الطبری شود
لغت نامه دهخدا
محب الدین حنبلی
ابن نصرالله بغدادی، ملقب بمحب الدین حنبلی. متوفی به سال 844 ه. ق. او راست: نکتی بر شرح زرکشی بر صحیح بخاری
لغت نامه دهخدا
محب الدین ابوالبرکات عبدالسلام حرانی
(حَرْ را)
محب الدین ابوالبرکات عبدالسلام حرانی. او راست: ’المنتقی فی الاحکام الشرعیه من کلام خیرالبریه’ که با شرح آن مسمی به ’نزل من أتقی بکشف احوال المنتقی’ مرتب بر یک فاتحه و سه افاده و خاتمه در هند به سال 1292 هجری قمری چاپ شده است. (معجم المطبوعات)
لغت نامه دهخدا